ผมชอบการดำเนินชีวิตในวัยเด็ก ในหนึ่งวันเป็นช่วงเวลาที่ยาวนาน สามารถเลือกที่จะทำอะไรได้หลายหลายอย่างผมสามารถฟุ่มเฟือยเวลาไปกับการคิดและทำในสิ่งที่ผมต้องการเท่านั้น สิ่งสำคัญต่อจินตนาการสำหรับเด็กในมุมมองของผมคือ "การเล่น"เด็กสามารถ "เล่น+สนุก" กับโลกรอบๆตัวเขาได้อย่างแนบแน่นทุกๆอย่างในโลกมีความ ยืดหยุ่น ในการคุยกับกายและใจของเด็กๆเด็กๆสามารถเล่นกับสิ่งของที่เหมือนไม่มีอะไร แต่เขาสามารถมองเห็นช่องว่างสำหรับเติมจินตนาการได้อย่างเต็มที่ด้วยใจบริสุทธิ์เด็กๆ "ค้น+หา" และ "ค้น+พบ" โลกส่วนตัวและสนุกกับจินตนาการในมุมต่างๆของเขา และด้วยเวลาเพียงน้อยนิดสำหรับการลืมตาขึ้นมาเผชิญชีวิตบนโลกใบนี้ พันธนาการและอิทธิพลต่อความคิดและจิตใจของเด็กจึงมีไม่มากนักส่งผลให้เกิด "เสรีภาพ" ทางความคิดสูงสุดเมื่อจิตมีอิสระ กายก็เคลื่อนไหวอย่างอิสระไปตามกันอย่างซุกซนเมื่อวานนี้ผมรู้สึกเหมือนได้สัมผัสถึงความรู้สึกในวัยเด็กอีกครั้งจากสิ่งสิ่งนี้ . . .
แม้ไม่สามารถกลับไปรู้สึกได้เต็มที่เหมือนเด็ก แต่ผมรู้สึกถึงความ "สนุก" ของ "การเล่น" ที่เต็มไปด้วยจินตนาการสูงสุด
มันเป็นความคิดถึง . . .
คิดถึงมุมมุมนั้น . . . มุมส่วนตัว และโลกที่เต็มไปด้วยจินตนาการที่ผมและใครต่อใครหลายคนเคยมี