รศ เดชา บุญค้ำ ศิลปินแห่งชาติ, คณะบดี, นายกสมาคมภูมิสถาปนิก และผู้ก่อตั้งภาควิชา Landscape Architecture ในประเทศไทย เคยแนะผมไว้ว่า . . .
'การตั้งคำถามนั้น สำคัญและยากยิ่งกว่าการหาคำตอบ'
ไอสไตน์ สุดยอดนักวิทยาศาสตร์ตลอดกาลของโลก ก็บอกไว้ว่า
'จงอย่าหยุดตั้งคำถาม'
Indira Gandhi, the prime minister หญิง คนแรกและคนเดียวของ India ก็เคยกล่าวไว้ว่า
'การตั้งคำถาม คือพื้นฐานของการพัฒนา'
มิน่าล่ะ...เจ๊ไน้ แม่ค้าก๋วยจั๊บหน้าปากซอยบ้านผม จึงชอบถามผมว่า 'เอาธรรมดา หรือ พิเศษ?'
ร้านสะดวกซื้อที่ไหนไหน ก็ชอบตั้งคำถามคุ้นหูว่า "รับขนมจีบ ซาลาเปาเพิ่มไหมคะ?"
เวลาผมเดินเล่นในสวนจตุจักร มักพบกับคำถามว่า "โป๊ไหมพี่?", "พี่ๆ...โป๊ปะ?" (อ้าว...นี่ไม่รู้เลยเหรอว่า ตัวเองโป๊หรือเปล่า ถึงมาถามคนอื่นแบบนี้ . . . ผมเริ่มสงสัยและตั้งคำถาม)
เอ้า....ก็ถ้า ผู้หลักผู้ใหญ่ และผู้ทรงคุณวุฒิ เขาสอน เขาแนะ มาแบบนี้แล้วล่ะก็...
วันนี้ผมขอเขียน blog ด้วย 'คำถาม' บ้างจะเป็นไร . . .
ทำไมอากาศร้อนแล้วผมไม่รีบกลับบ้าน?
ทำไมผมต้องแวะไปที่ร้านหนังสือ ทั้งๆที่ไม่ได้มีเป้าหมายอะไร? ทำไมร้านหนังสือยังเปิดในวันสงกรานต์? ทำไมมีแค่ผมคนเดียวในร้าน? ทำไมต้องเจอหนังสือเล่มนี้? ทำไมผมต้องขอเจ้าของร้านแกะหีบห่อ? ทำไมต้อง 'LOGO LOGY'? ทำไมมีแค่ 2 copies ในไทย? ทำไมคนขายพูด english ไม่ชัด? ทำไมผมถึงวางมันไว้ที่หิ้งหนังสือในร้านไม่ได้? ทำไมหนังสือใหม่ถึงลดราคา? ทำไมปกหนัง? ทำไมต้องซื้อ?
.
.
ผมซื้อมา...ทำไม?
