จดหมายจากนักศึกษา (Sripathum University)

รางวัลของความตั้งใจ . . .
เรือจ้างส่งผู้โดยสารขึ้นฝั่งอย่างปลอดภัย คนพายเรือก็สุขใจไปด้วย
 
จดหมายจาก ลูกศิษย์ของผมที่ ม.ศรีปทุม ปีการศึกษาที่ผ่านมา (2012)



สวัสดีค่ะอาจารย์วุฒิ หนูวนิดาที่เรียนกับอาจารย์วุฒิในวิชา E-magazine เทอมที่ผ่านมานะคะ

หนูได้แก้ให้หน้าสารบัญ ให้กดได้ทุกอัน
แล้วก็พยายามปรับ ให้ขนาดหน้าพอดีกับ ipad ค่ะ
แต่ลำโพงปิดเสียงได้ แต่กดเปิดอีกรอบไม่ได้อะค่ะอาจารย์ -/\-

หนูขอขอบคุณทุกคำแนะนำนะคะอาจารย์ จึงทำให้มีผลงานนี้ได้ ผลงานหนูได้เข้ารอบการประกวด
แล้วก็ได้รางวัลที่ 3 มาด้วยค่ะ พร้อมโล่รางวัล คณะกรรมการก็ค่อนข้างชอบค่ะ
ต้องขอบพระคุณอาจารย์วุฒิมาก ๆ ค่ะ

วนิดา
ปล. แต่ผลงานนี้หนูได้ปรับเปลี่ยนนิดหน่อยนะคะอาจารย์ คือเอาหน้าโฆษณาออก แล้วนำรูปที่หนูถ่ายที่สวนผักมาใส่แทนค่ะ

The Voice Thiland 2012

หากจะเปรียบเวที The Voice เป็นเสมือนห้องครัว
รอบ blind audition เป็นเสมือนการออกไปจ่ายตลาด หาซื้อวัตถุดิบ ปล่อยโค้ชทั้ง 4 คนเข้าไปเดินในตลาดเดียวกัน . . .



Stamp
เป็นพ่อครัวที่ทำอาหารด้วยใจ
คือ ขายความชอบ ความพอใจของตัวเอง . . . หากเราไม่ชอบ ไม่รักอาหารที่เราปรุงเสียก่อน จะเอาไปให้คนอื่นทานแล้วรู้สึกชอบได้อย่างไร ดังนั้น เขาชอบคนไหน ชอบแบบไหน คิด+รู้สึกว่าแบบไหน 'อร่อย' เขาจึงจะเสริฟให้คนดูได้ชิม . . . อาหารแบบนี้ ทานแล้วอร่อยและสัมผัสได้ด้วยใจทันที

เจนนิเฟอร์ คิ้ม
เป็นแม่ครัวที่มีประสบการณืในการชิมอาหารมายาวนาน
รู้ว่าอาหารไหนดี ไม่ดี วัตถุดิบไหนชั้นสูง . . . พอเดินเข้าตลาด (รอบ Blind) แกก็เน้นเลือกวัตถุดิบระดับ 5 ดาวไว้ทั้งหมด ด้วยความที่ลิ้นของแกชิมอาหารมาแล้วทุกระดับ เลยรู้ว่าวัตถุดิบไหน grade ดีไม่ดีอย่างไร . . .

แต่คนชิมอาหารเก่ง ไม่ได้แปลว่า ปรุงอาหารเก่งเสมอไป
พอถึงเวลาเข้าครัว แกพยายามปรุงอาหารให้เลิศหรู อลังการ จนลืมคิดไปถึงความรู้สึกของคนชิมด้วย . . . อาหารที่แกปรุงออกมาจึงเหมือนอาหารที่พยายามปรุงแต่งให้ดูเลิศหรูอลังการ เป็น fusion food คือมี design ใส่เข้าไประยิบระยับ แต่รสชาติไม่ค่อยเข้ากันเท่าไหร่ . . . ตักเข้าปากไปเนี่ย รู้สึกได้ว่าวัตถุดิบที่นำมาปรุงนั้น ของดีทั้งนั้น แต่รสชาติไม่ค่อยถูกปากคนชิมนัก

ก้อง นูโว
เหมือนพ่อครัวที่ขลุกอยู่ในครัวมายาวนาน . . . เข้าใจวัตถุดิบ เข้าใจส่วนผสม และเข้าใจรสนิยมของลูกค้า (ผู้ชิม-ผู้ชม) เดินเข้าตลาดไปจับจ่ายวัตถุดิบ อาจจะไปแย่งวัตถุดิบชั้นดีไม่ทันพ่อครัวแม่ครัวคนอื่น แต่พ่อครัวที่เข้าใจคำว่า live show เพราะเข้าครัวมานาน (เล่น concert มานาน) ก็จะเข้าใจในศักยภาพของวัตถุดิบที่ตัวเองมี อาจไม่เลิศหรูอลังการเท่าคนอื่นๆ แต่พี่แกปรุงอาหารด้วยความเข้าใจ รสชาติจึงออกมาถูกปากไม่น้อย

ส่วนนึงก็ต้องยก credit ให้กบด้วย เพราะถือเป็นผู้ช่วยพ่อครัวที่หาตัวจับยาก import มาจาก boston กันเลยทีเดียว

Joey Boy
เป็นพ่อครัวที่เน้นอาหารเท่ห์ กิ๊บเก๋ และกล้าได้กล้าเสีย
ไปวัดกันตอนทำเสร็จไปเลย เอาโน่น ผสมนั่น ผสมนี่ โดยคิดว่ามันน่าจะดี ลูกค้า (ผู้ชิม-ผู้ชม) น่าจะชอบ
ด้วยความที่ชอบทดลอง รสชาติจึงออกมาถูกใจคนเฉพาะกลุ่ม . . . ด้วยวัตถุดิบที่มีในมือชั้นเลิศ+การทดลองแบบไม่มีข้อจำกัดอะไร อยากทำก็ทำ ลุยไปเลย เอานี่เจอนั่นแล้วไปวัดกันเลย . . . ก็ถูกปากบ้าง ไม่ถูกปากบ้าง ก็ว่ากันไปตามรสนิยมของคนชิม

สำหรับผม เขายังปรุงสัดส่วนไม่ค่อยเข้ากันนัก แม้ว่าจะมีวัตถุชั้นเลิศในมือก็ตาม

ผมมองว่าการทำอาหาร หรือ การทำ show
จะด้วยเป้าหมายของการแข่งขันหรืออะไรก็แล้วแต่ . . . รสชาติต้องมาก่อน
"เพราะอาหารมีไว้ทาน . . . ดนตรีมีไว้ฟัง"
ความสวยงาม แปลกใจ ประดับประดาด้วยเทคนิค หรือตกแต่งหน้าตาในภาชนะที่เลิศหรูเพียงใด
หากตักเข้าปากแล้วไม่อร่อยลิ้น คุณค่าจะตกลงทันที

การมองข้ามรอบ Battle ไปรอบ Live ต่อไปในเรื่องของการเก็บวัตถุดิบเอาไปปรุงต่อนั้น (ตั้งธงไว้ในใจ) เป็นเหตุผลที่ไม่น่าจะมีขึ้นได้ ในความคิดของพ่อครัวหรือแม่ครัวชั้นเลิศ . . .
เพราะอาหารทุกจาน สมควรถูกปรุงด้วยใจที่มุ่งหวังให้อาหารทุกจานที่ออกมานั้น 'อร่อยถูกปาก' เป็นสำคัญ

แต่ความอร่อยก็เป็นเรื่องของรสนิยม ซึ่งคงจะถูกปากถูกใจผู้ชิมแต่ละคนไม่เหมือนกัน
ก็สุดแล้วแต่เราจะเลือกเสพ เลือกเดินเข้าร้านไหน ให้อิ่มท้องและมีความสุขกลับไป
:)

ล้มเหลว

"ความล้มเหลวเป็นยาขม แต่เป็นสิ่งจำเป็นสำหรับคนไข้
เมื่อชีวิตเล่นตลกกับคุณ จงอย่าสูญเสียความเชื่อมั่นในสิ่งที่คุณรัก

ดังนั้นคุณจะต้องหาสิ่งที่คุณรักให้เจอ เพราะวิธีเดียวที่จะทำให้คุณเกิดความพึงพอใจอย่างแท้จริง คือการได้ทำในสิ่งที่คุณเชื่อว่ามันยอดเยี่ยม และวิธีเดียวที่จะทำให้คุณสามารถทำ สิ่งที่ยอดเยี่ยมได้ก็คือ คุณจะต้องรักในสิ่งที่คุณทำ และถ้าหากคุณยังหามันไม่พบ อย่าหยุดหาจนกว่าจะพบ และคุณจะรู้ได้เองเมื่อคุณได้ค้นพบสิ่งที่คุณรักแล้ว"

Steve Jobs

Disc jockey

สมัยก่อนผมเป็นคนชอบฟังวิทยุ
โดยเฉพาะเวลานั่งเขียนแบบ, ตัด section, วาด perspective
ทำ project ส่งงานที่คณะ . . .

ด้วยความที่วิทยุนั้น มีคนคอยเปิดเพลงและพูดคุยให้เราฟังไปตลอด
ซึ่งความรู้สึกจะแตกต่างจากการฟังเพลงด้วยการเปิดเทป หรือ CD
เพราะแบบนั้นผมจะตั้งใจฟัง รู้ลำดับของเพลงต่อไป . . . เมื่อฟังจนครบ album
แล้วถ้าไม่ฟังซ้ำก็ต้องไปเปลี่ยนเทป

ไม่ว่าเทป หรือ แผ่น CD ในสมัยก่อนถือว่าแพงมากแล้ว สำหรับเด็กวัยเรียนที่ยังไม่มีรายได้
มีเพียงค่าขนมรายวันที่ต้องอดออมเป็นเวลานานกว่าจะซื้อ CD ได้สักแผ่น . . .

แต่วิทยุนั้นฟังเรื่อยๆ สบายๆ ไม่ serious ไม่เสียเงิน
ตั้งใจฟังบ้าง ไม่ตั้งใจฟังบ้าง เพลงต่อไปเป็นเพลงอะไรก็ไม่รู้ เปิดมาก็ฟังได้หมด
เพราะจิตใจไม่ได้จดจ่ออยู่กับการฟังดนตรีเป็นสำคัญ ทำงานไปแล้วก็ฟังเพลง ฟังเรื่องเล่า ไปด้วย
สำหรับผมแล้วมันดีกว่าการนั่งทำงานเงียบๆเป็นไหนๆ . . .

คุณหมึก วิโรจน์ (ควันธรรม)
คุณเดือนเพ็ญ (สีหรัตน์)
คุณวาสนา วีระชาติพลี
คุณเอ็ดดี้ พิทยากร ลีลาพัฒน์
คุณอารี แท่นคำ
คุณวิฑูร วทัญญู

และอีกหลายคน หลายคลื่น
สเน่ห์ของคนเปิดเพลงในสมัยก่อนนั้น คือ การเล่าเรื่อง . . .
ทั้งจากประสบการณ์ของตัวเอง หรือจากข้อมูลที่ทำการบ้านมาอย่างดี
ทำให้เราได้รู้เกล็ดเล็กเกล็ดน้อย หรือ เรื่องเล่าที่น่าสนใจไปพร้อมๆกับการได้ฟังเพลง
และหลายครั้งที่ผมอยากฟังเรื่องเล่าจากปากของดีเจ มากกว่าการเปิดเพลง

เวลาผ่านไป วัยล่วงเลย พฤติกรรมก็เปลี่ยนไปด้วย
เทคโนโลยีก้าวล้ำไปไกล และมีช่องทางให้เราสื่อสารกันได้สะดวกรวดเร็วกว่าสมัยก่อนหลายเท่าตัว
การหาเพลงฟังก็ทำได้ง่ายและประหยัด สถานีวิทยุก็มีทางเลือกที่หลากหลาย

ในขณะที่โลกเจริญก้าวหน้า ผมกลับรู้สึกว่า คลื่นวิทยุและคนเปิดเพลงในปัจจุบัน กลับไม่น่าติดตามเหมือนสมัยก่อน
สเน่ห์ของคนเปิดเพลงและเรื่องเล่าที่น่าติดตามมันขาดหายไป
จะบอกว่าคนเปิดเพลงยุคนี้ดีไม่เท่าสมัยก่อนก็คงไม่ได้ เพราะ ยุคสมัยมันเปลี่ยนไป
และวัยของผมอาจจะไม่เหมาะกับคนเปิดเพลงในยุคใหม่ก็เป็นได้
จะด้วยเหตุผลใดก็ตาม ผมพบว่า ผมไม่ฟังวิทยุเหมือนเคย

แม้ว่าผมเริ่มต้นการฟังวิทยุด้วยเหตุผลของการ 'ไม่ตั้งใจ'ฟัง . . .
แต่ผมพบว่าความไม่ตั้งใจเหล่านั้น ถูกชักนำและเปลี่ยนแปลงให้กลายเป็น 'ความตั้งใจ' อย่างไม่รู้ตัว
ก็ด้วยสเน่ห์ของคนเปิดเพลงนั่นเองที่ทำให้ความไม่ตั้งใจเหล่านั้น . . . น่ารื่นรมย์

Lamy Safari Alpine White

Lamy Alpine White ตามที่ผมเข้าใจคือ ไม่ใช่สี limited เพราะเป็นสีที่ผลิตออกมาขายอย่างต่อเนื่องทุกปี แต่มีรายละเอียดแตกต่างกันนิดๆหน่อย จนเรียกเป็น Generation ขึ้น

Alpine white ของผมด้ามนี้เป็น Gen หลังๆแล้ว เข้าใจว่าเป็นช่วง 1990's . . . เพราะ Nib ก็เป็นรุ่นใหม่แล้ว และที่ท้ายปากกาก็ไม่มีตัว W ที่สื่อถึง West เหมือน Gen แรกๆ . . . แต่ด้วยความที่เป็น New old stock ก็ควรค่าที่จะเก็บไว้

สมัยผมเป็นนิสิต ผมจำได้ว่า Alpine white เป็นสีที่ได้รับความนิยมมากๆ ทั้งชายและหญิง ต่างก็ซื้อมาใช้กัน ด้วยความที่มันสวย สะอาด และ classic ใช้กันเยอะจนทำให้ผมเลี่ยงไปใช้สีเหลือง clip ดำแทน เพราะคิดว่ามันสดใส และแตกต่าง . . .

แต่ผลก็คือ ไม่ว่าจะสีอะไร ก็มีคนใช้มากมายทั้งนั้น ด้วยความที่มันถูกออกแบบมาอย่างลงตัว สวยงาม เบาและเขียนลื่้นมือ น่าเสียดายที่ผมไม่ได้คิดจะสะสมไว้ในสมัยนั้น จึงทำให้ต้องมาตามหา ตามเก็บกันในช่วงที่เลิกผลิตไปแล้ว

ผิว(body)ขาว
ผม(clip)ดำ
หัว(cap)ดำ

สวยงามครับ :)
Agree?

2D Classical Animation Studio at SCAD

ช่วงปีแรกของปริญญาโทของคณะ Computer Art ที่ SCAD สมัยที่ผมไปเรียนนั้น
มีวิชา studio วิชานึง ที่นักเรียนต้องจับดินสอมากกว่า mouse
เป็นวิชาที่นักศึกษาภาค 3D และ Motion graphics ต้องลงเรียน

ผมกำลังพูดถึงวิชา 2D Classical Animation . . . ซึ่งว่าด้วยการวาด วาด และวาด นั่นเอง

Classical animation เป็นการสร้างภาพเคลื่อนไหวด้วยการวาดภาพแบบ frame by frame
ผู้วาดจำเป็นต้องใช้โต๊ะที่มีไฟส่องขึ้นมา หรือเรียกว่าโต๊ะ Draft ไฟ เพื่อจะทำให้เห็นภาพและสัดส่วนของ frame ก่อนหน้าที่เรากำลังวาดอยู่ ทำให้เราสามารถกำหนดจังหวะของความเคลื่อนไหวใน frame ถัดไปได้อย่างแม่นยำ ไม่มั่ว . . .

สมัยที่ผมเรียนนั้น media ที่ใช้บันทึก Animation ยังเป็นตลับเทป VHS ม้วนใหญ่
ซึ่งความคุณภาพ และ สะดวกสบายยังไม่เทียบเท่ากับยุค digital แบบในปัจจุบัน

การทำงานนั้นไม่มีเทคนิค อะไรพิศดาร มีเพียงแต่ใจ และความอดทนของการฝึกฝนเท่านั้น

สมัยนั้นระบบโทรทัศน์แบบ Analog ของ USA คือระบบ NTSC (National Television System Committee)
ซึ่ง 1 วินาทีจะประกอบไปด้วย frame ถึง 30 frames (29.97)
นั่นหมายความว่า Animation 1 วินาทีจะต้องประกอบไปด้วยภาพ 30 ภาพฉายต่อเนื่องกัน

ถ้าคิดจะทำ animation 1 นาที (60 วินาที) ก็เท่ากับ 60 x 30 = 1800 ภาพ
วาด วาด แล้วก็วาด . . . คือทางเดียวที่ต้องสู้ไป
วาดลงกระดาษเสร็จแล้วก็ถ่ายรูปทีละภาพเพื่อนำภาพถ่ายนั้นเข้าไป run ใน software ที่สามารถตัดต่อและใส่เสียงเข้าไปได้

ความยากไม่ใช่เพียงแค่ต้องใช้เวลาและใช้ใจสู้ แต่การกำหนด key frame และการวาด inbetween frames จำนวนมากมายเพื่อให้ animation ออกมา smooth นั้น ยากที่สุด
ต้องอาศัยการฝึกฝน ไม่ใช่แค่ 1 เทอมแต่อาจใช้เวลายาวนานเป็นปีในการสะสม experience . . . เพราะมันไม่มีทางลัด ไม่มี short cut หรือ filter อะไรในการอำนวยความสะดวก
ถือเป็นวิชาที่ทำให้นักเรียนได้เรียนรู้และเข้าใจ stroyboard, animatic, layout, timing และ movement ได้เป็นอย่างดี

Santa Monica 2003

Santa Monica Beach ปี 2003 ถ่ายไว้สมัยที่ยังทำงานเป็น motion graphics designer อยู่ที่นั่น Apartment ที่พักก็อยู่ไม่ไกลจาก beach เท่าไหร่ อากาศดีมากตลอดวัน ตลอดปี . . . ไม่ต้องใช้ Air condition ก็นอนได้สบายทุกคืน เนื่องจากลมพัดจากทะเลเข้ามาทำให้เย็นสบายมาก

เดินนิดเดียวก็ถึง 3rd St promanade . . . เดินต่ออีกนิดก็ถึง beach รถก็ไม่ค่อยติด อากาศก็ดี ทำงานรายได้สูง คุณภาพชีวิตดีมากๆ

บ่อยครั้งที่ผมคิดถึงบรรยากาศของการใช้ชีวิตอยู่ที่นั่น โดยเฉพาะเวลาที่เห็นสภาพของเมืองกรุงและคนกรุงที่วุ่นวายสับสนอย่างกรุงเทพฯทุกวันนี้ . . .
ผมชักเริ่มไม่แน่ใจแล้วกับคำพูดที่ว่า 'อยู่ที่ไหนก็ไม่สุขใจเท่าบ้านเกิด'

24

ปรกติผมเป็นคนที่ไม่เคยสนใจ หรือติดตามดู TV series เลย
ด้วยความที่หนังมีความยาวและต้องใช้เวลาในการดูที่นาน
แค่หนังโรง 2-3 ชม. ก็ยังแทบจะไม่มีโอกาสได้เข้าไปดู ดังนั้น TV Series นี่ไม่ต้องพูดถึง
แต่ช่วงที่ผ่านมาตัดสินใจทดลองดูเป็นครั้งแรก กับ TV series ชื่อสั้นๆว่า '24'

24 มีทั้งหมด 8 ภาคด้วยกัน โดยภาคแรกนั้นเริ่มออกอากาศในปี 2001
ผลิตโดย Fox Network และเริ่มฉายใน USA ก่อนที่จะขายลิขสิทธิ์ให้กับประเทศอื่นๆทั่วโลก
ในไทยต้องดูช่อง AXN

24 เป็นหนังใน style ที่ใครๆก็คุ้นเคย คือ ตำรวจจับผู้ร้าย
ซึ่งมองผ่านๆก็ไม่มีอะไรน่าสนใจเท่าไหร่ . . . และคุ้นๆว่าผมเคยเห็นผ่านตาในจอ TV มาแล้ว สมัยไปเรียนต่อที่ USA
แต่ก็เปลี่ยนช่อง มองผ่านไปอย่างไม่สนใจ

ผ่านไปสิบกว่าปี มาทดลองดู ก็พบว่า . . . หยุดแทบไม่ได้ !

หนังดำเนินเรื่องด้วย concept ของเวลาจริง . . .
โดยแต่ละนาทีในเวลาออกอากาศนั้นตรงกับแต่ละนาทีในชีวิตของตัวละครเช่นกัน
"ตามเวลาจริง"

รวดเร็ว ตื่นเต้น ลุ้น ระทึก ซ้อนทับ หักมุม และติดงอมแงม . . .
8 ภาค > ภาคละ 6 แผ่น > แผ่นละ 4 ชม.

ใครยังไม่ได้ดูและคิดจะดูก็จัดสรรเวลาว่างให้ดีครับ

Lamy Safari Flame Limited Color 2004

G-Choi

จีฉ่อย . . .
ร้านโชว์ห่วย เก่าแก่ที่อยู่คู่สามย่านมากว่า 50 ปี
จะเอาอะไร ที่นี่มีหมด . . .

ร้านที่ไม่ต้องคิดจะเดินเข้าไปดู หรือ เข้าไปเลือกซื้อของ
เพราะสินค้าจำนวนมากอัดแน่นเต็มพื้นที่ห้องแถว จนเหลือทางเดินประมาณ 60 ซม.เท่านั้น

อยากได้อะไร เพียงแค่เอ่ยปากถาม อาซิ่ม . .
ให้เวลาแกหายเข้าไปในร้านสักนิด แกจะกลับออกมาพร้อมของสิ่งนั้น

สมัยก่อนเปิด 24 ชม. จนผมสงสัยว่าแกใช้ชีวิตโดยไม่หลับไม่นอนได้อย่างไร
เพราะไปทีไรก็เจออาซิ่มตลอด . . . พึ่งมารู้ภายหลังว่าแกมีพี่น้องฝาแฝดหน้าตาเหมือนกัน
สลับกันเฝ้าร้านนั่นเอง

เชื่อว่านิสิตจุฬาแทบทุกคน ต้องรู้จัก จีฉ่อยและจำใบหน้าของอาซิ่มที่ทุกวันนี้ผมก็ยังไม่รู้ว่าแกชื่ออะไร ได้ . . .

Create Ouline

นานๆขอบ่นที

ศุกร์ที่ผ่านมา (May 25, 2012) พี่ขจรมาบรรยายเรื่อง Adobe CS6 ที่ ม.ศรีปทุม
พี่เขาเข้ามาก่อนผมเข้าไปถึงห้องบรรยาย ก็ได้คุยกับลูกศิษย์ผมไปบ้างแล้ว
เรื่องราวสุดเซ็งก็บังเกิด . . . งานเข้าทันที

ความที่ลูกศิษย์ผมไปถามเรื่องของการ print งานจาก Adobe illustrator แล้วขอบของ graphic แตก เป็นรอบหยัก ไม่คมชัด แล้วก็พูดไปถึงเรื่องของตัวหนังสือที่ลูกศษย์ผมไปบอกพี่ขจรว่า อาจารย์ (ซึ่งก็รวมถึงผมด้วย)
สอนให้ create outline ก่อนนำไปส่งพิมพ์ . . . ชิบหายสิครับแบบนี้

ผมเข้าไปไม่ทันบทสนทนานี้ แต่ทราบจากอาจารย์แนน ที่สอนด้วยกันว่า
พี่ขจรก็ด่าคนสอนว่า ควายชิบหาย . . . อะไรประมาณนี้ (ผมไม่ได้ยินด้วยตัวเอง)

พอผมเดินเข้ามา ลูกศิษย์ผู้หญิงคนนึงก็แทงขึ้นมาทันทีว่า อาจารย์วุฒิมาแล้ว นี่ไง นี่ไง ที่อาจารย์สอน create outline แล้วก็หันไปหัวเราะกับเพื่อนๆคนอื่นๆ . . . แล้วหันมาบอกอีกว่า อาจารย์ เป็นไงล่ะ สอนให้พวกหนู create outline ใช่ไหม?

ผมเดินเข้ามาแล้วก็งง เพราะมาไม่ทันบทสนทนาของนักศึกษาทั้งหลายกับพี่ขจร
แต่ผมก็เดาได้ทันทีว่า มันน่าจะเป็นเรื่องอะไร . . .

ผมก็เลยตอบเด็กไปว่า ผมว่าคุณเข้าใจผิดแล้วนะ ผมบอกไปตั้งแต่การสอนวันแรกแล้วว่า
การส่ง file จาก illus ไป print ที่ถูกต้องคือให้ save เป็น PDF-X
ส่วนการ create outline นั้นเราทำเพื่อต้องการ convert ตัว editable text ไปเป็น graphic เพื่อการดัดแปลง+ต่อเติม เพื่องานออกแบบ

ผมสอนไปแล้วนะ ! . . . . ผมย้ำ . . . .

เด็กๆไม่ฟังผม และเอาแต่หัวเราะเยาะ . . .
บอกตรงๆว่า ถ้าผมสอนอะไรไปผิดๆแล้วผมเชื่อมั่นอะไรผิดๆ . . . มาด่าผม ผมจะยกมือไหว้ขอโทษเลย
แต่นี่ฟังไม่ได้ศัพท์ จับไปกระเดียด
เสร็จแล้วมามั่นใจอะไรง่ายๆด้วยการหาว่าผมสอนเขาไปผิดๆแบบนั้น

มันน่าน้อยใจยิ่งนัก

ที่ซวยที่สุดคือ วันศุกร์ที่ผ่านมานี้ คือวันปิด class
เราปิด class ด้วยการให้เด็กส่ง final project มาแล้วก็เชิญพี่ขจรมาบรรยายเรื่อง Adobe CS6

เท่ากับว่า ผมไม่มีสิทธิ์พูดคุยกับเด็ก หรือชี้แจงอะไรได้เลย . . .

หนำซ้ำ พี่ขจรยัง tweet ขึ้น Twitter ว่า
"ตกใจมากได้ยินนักศึกษาศรีปทุมพูดถึงการCreate Outline ที่ Illustrator ยังเข้าใจอะไรผิดอยู่นี่"

ผมอยากจะอธิบายเหลือเกินว่า ผมเองก็ได้ฟังบรรยายจากพี่ขจรมาก็หลายครั้งนะฮะ หลายปีแล้ว
และผมก็เข้าใจเหมือนอย่างที่พี่บรรยาย+สอนเลยครับ
ว่าการ create outline ไปส่ง print น่ะเป็นการแก้ปัญหาแบบตัดช่องน้อยแต่พอตัว
ผลเสียก็คือไฟล์งานจะใหญ่ ขอบตัวหนังสือจะบวม Kerning เสีย และที่สำคัญไม่สามารถแก้ไขข้อความได้

แล้วที่สำคัญโครตๆๆๆเลย คือ
ผมสอนเด็กศรีปทุมไปแล้วครับ !!!

แล้วผมไม่ทราบหรอกครับว่า ใครเข้าฟังผมสอนบ้าง เพราะ ท่านทั้งหลายโดดกันกระจาย ส่งงาน late เป็นเนืองนิจ ขณะที่สอน+บรรยายหน้าห้อง บางท่านก็เปิด comp เล่น Facebook บ้าง เล่น game บ้าง หรือเผางานส่งบ้าง

เอาล่ะครับ ถ้าสอนไปแล้ว ผู้รับสารไม่ตั้งใจฟัง หรือ ฟังแล้วไม่เข้าใจ เข้าใจอะไรไปผิดๆ
แล้วมันต้องเป็นความรับผิดชอบของผู้สอน ที่ไม่สามารถสอนให้ผู้รับฟังเข้าใจได้

ผมยอมรับผิดครับ . . .
เฮ้อ . . .

Lamy Safari Limited Color 2006 (Blue+Red)

Lamy Safari Friendship Limited Edition (Japan+German)

Lamy Safari Friendship Limited Edition

Ploen

My daughter, Ploen, was born on April 24, 2012 at 5:55AM

My good old friend : LAMY

Since there is nothing so well worth having as friends, never lose a chance to make them.

ผมรู้จัก LAMY ครั้งแรก เมื่อสมัยเป็นนิสิตคณะสถาปัตยกรรมศาสตร์จุฬา เราพบและสนิทสนมกันอย่างรวดเร็ว และกลายมาเป็นเพื่อนสนิทที่คุ้นเคยและแทบไม่เคยห่างกัน

เกือบ 20 ปีที่รู้จักกันมา มีแต่ความรู้สึกที่ดีกับเพื่อนคู่นี้ ช่วงหลังมาไม่ค่อยได้คุยกันเท่าไหร่ เนื่องด้วยวิถีและจังหวะของชีวิตที่เปลี่ยนไปตามโชคชะตา ศุกร์ที่ผ่านมามีโอกาสเดินผ่านไปที่ร้าน Loft เจอหมึกเลยซื้อกลับมาเติม เพื่อเริ่มสนทนารำลึกความหลังกับเพื่อนเก่าอีกครั้ง
'มิตรภาพยังเหมือนเดิม' . . .

v74-Pinterest

Nikon D800

Finally, it's announced today.
The DSLR camera that I've been waiting for a long time.
D800, D800E


Preview at dpreview
http://www.dpreview.com/previews/nikond800/

Ukelendar 2012

Ukelendar 2012
Ukulele Calendar designed by v74
Download it here

Page1 = Jan - Jun / Page2 = Jul - Dec

Koaloha Custom Black Label

ปี 2011 ที่ผ่านมา ถือเป็นปีสำหรับ ukulele โดยแท้สำหรับผม
เพราะเป็นปีที่ผมไม่เคยคาดคิดมาก่อนว่าจะตกลงปลงใจกับเครื่องดนตรีชนิดไหนอีกนอกจาก guitar

ทั้งๆที่รู้จัก ukulele มาตั้งแต่ก่อน 2011 แล้ว
แต่ก็ไม่ได้ให้ความสนใจหรือรู้สึกอยากทดลองเล่นเลยสักครั้ง
จนกระทั่งสัมผัสแรกกับ kanile'a soprano-premium
http://www.ukethai.com/webboard/index.php?topic=664.0

จากนั้นก็เลยเถิด เตลิดเปิดเปิงมาตลอดปี . . .
และแน่นอนว่าเมื่อหลงรัก ก็ย่อมต้องการครอบครอง
กิเลสตัณหาจากปุถุชนธรรมดาที่ยังไม่พ้นวิธีแห่งกรรมอย่างผม ก็นำไปสู่การจับจ่ายใช้สอย ซื้อหา ukulele มาครอบครอง

ถ้าเทียบกับนักสะสมตัวจริงแล้ว มูลค่าที่ผมจับจ่ายใช้สอยไปกับ ukulele ในปีที่ผ่านมานั้น ถือว่าน้อยนิดมาก
จำนวน uke ที่มีในครองครองก็เป็นเลขหลักเดียว . . . ซึ่งเทียบกับนักสะสมตัวจริงไม่ได้เลย
แต่สำหรับผมแล้ว . . . แม้มันจะน้อยนิด . . . แต่มันเป็นความ 'น้อยนิดมหาศาล'

ผมได้แต่บอกตัวเองว่า ควรจะพอได้แล้วสำหรับการจับจ่ายใช้สอย
และใช้เวลากับการเล่น ukulele ให้มากขึ้นกว่าเดิม . . . ไม่จำเป็นต้องเคร่งเครียดเข้มข้น แต่สมควรอุดมด้วยความสุขอย่างหนาแน่น

ผมปิดท้ายปี 2011 ไปด้วยภาพของการโบยบิน . . .
สยายปีก กางออก และโผบินไปข้างหน้า
บินไปอย่างอิสระเสรี ในโลกของดนตรีสี่สาย

'KoAloha Custom Thinline Black Label'
เธอสวยงาม แบบเรียบง่าย . . .

ผมมีโอกาสได้เรียนและทำงานในสายงานออกแบบมาพอสมควร ผมพบว่าผลงานที่ดี
ที่น่าประทับใจไม่ว่าจะเป็นงานในด้านใด คือ งานที่เรียบง่ายที่สุด . . .และ 'ความเรียบง่ายนั้นยากที่สุด'

ในงานสถาปัตยกรรม บ้านที่ผสมผสาน style หลากหลายชนิดเข้าด้วยกันส่วนมากจะออกมาเละ ไม่ลงตัว หรือคงอยู่ในความประทับใจได้ไม่นาน
ในงานภาพถ่าย ภาพที่ได้รับการยอมรับว่าเป็นภาพที่ดี ไม่ใช่ภาพที่เกิดจากเทคนิคตระการตา ทว่าเป็นภาพที่สื่อสารได้ประทับใจอย่างเรียบง่าย
ในงานดนตรี การใช้ note จำนวนน้อยสร้างเสียงเพลงที่ประทับใจนั้นยากมากถึงมากที่สุด
สิ่งที่น่าสนใจคือ งานที่มีความเรียบง่าย มักจะมีอายุยาวนานกว่า ไม่ว่าเวลาจะเปลี่ยนผ่านไปกี่ยุคสมัย

การออกแบบและการสร้าง uke จาก KoAloha ก็เช่นเดียวกัน . . .
เรียบง่าย ทว่าไม่ละเลยรายละเอียด
เรียบง่าย ทว่าไม่คิดและทำมันง่ายๆเพียงเผื่อให้เสร็จ ให้ผ่านไป
เรียบง่าย ทว่าไม่สามารถมองข้ามไปได้อย่างง่ายๆ . . .

การหา ukulele คู่ใจ ถูกใจ นั้น 'ไม่ง่าย'
ดังที่เราจะเห็นหลายๆคน ซื้อ+ขาย, ไขว่+คว้า หา uke ที่ใช่ที่สุด สมบูรณ์ที่สุดมาครอบครอง
ทว่าโลกของเรานั้น มีอะไรที่สมบูรณ์แบบอยู่จริงหรือ?

ความสมบูรณ์แบบ หรือ ความใช่ ความเป็นที่สุด ถูกใจที่สุด ขึ้นอยู่กับมุมที่เรามอง
เมื่อเวลาเปลี่ยนไป มุมมองเปลี่ยนไป ความเป็นที่สุดอาจไม่ที่สุดอีกต่อไป
เปลี่ยนไป ไม่จบ ไม่สิ้น . . .

KoAloha Custom Black Label ตัวนี้ไม่ใช่ที่สุดสำหรับผม
เพราะผมเชื่อว่าไม่มีที่สุดอยู่จริง และไม่จำเป็นต้องพยายามไปให้สุด
ผมบอกตัวเองว่า ปี 2012 นี้ ผมควรจะใช้เวลาในการพูดคุยกับ 'เธอ' ให้มากขึ้น...เข้าใจ 'เธอ' ให้มากขึ้น...
ให้สมกับที่ผมได้เชื้อเชิญ 'เธอ'...เข้ามาเป็นส่วนหนึ่งของชีวิตผมไปแล้วอย่างไม่คาดคิดมาก่อน

ผมหวังว่าปี 2012 นี้ จะเป็นปีที่เรียบง่ายสำหรับผม . . .






Click here to see more pixs of this uke.
Koaloha Custom Black Label Pixs