ร่างและลีลาเร่าร้อนของหล่อนไม่หยุดนิ่ง
หาก Gibson Les Paul เป็นดั่งอิสสตรีที่สวยงาม แข็งแกร่ง ทรงพลัง
Ibanez UV77MC (7 strings) ก็คือสาวเปรี้ยว งามพิศ เร่าร้อน
ที่ใครและใครหลายคนอยากโอบกอดหล่อนไว้ในอ้อมแขน
ผมมองชีวิตผ่าน UV77MC ด้วยรักและหวนคะนึงถึงชีวิตบนกระแสรุนแรงแห่งราคะ
การผจญภัยในโลกของดนตรี Rock กับวัยหนุ่มที่คึกคะนอง
พลางไตร่ตรองถึงความทุกข์และสุขชั่วแล่น ที่ถูกหยิบฉวยเอามาบำเรออารมณ์ด้วยกิเลสหนาแน่น
ขณะตวัดปลายลิ้นเล็มริมฝีปากเพิ่มความชุ่มชื้น
หลายปีที่ห่างไปเมื่อกลับมาพบกันอีกครั้ง
ผมใคร่ที่จะกระหวัดหล่อนกอดไว้ในวงแขน เล้าโลมหล่อนด้วยสัมผัสที่นุ่มนวล
มันคือความรู้สึกส่วนแท้ไร้การปรุงแต่ง แม้จะเป็นการพบเจอกันอีกครั้งในวัยที่ต่างไป
ป๊ามอบให้ผมเป็นของขวัญสำหรับการแทรกกายเข้าสู่รั้วจามจุรีได้สำเร็จ
กว่า 10 ปีที่รู้จักกัน หล่อนไม่เคยทำให้ผมผิดหวัง
แม้ปัจจุบันจะแอบปันใจให้กับ Acoustic Guitar มากกว่าก็ตามที
ผมถอดสายออก พร้อมชำระล้างร่างกายให้สะอาด ให้เวลาเธอได้พักผ่อน...
ถ้าความเงียบมีปีก . . . มันก็บินเข้ามาโอบล้อมบรรยากาศโดยรอบอย่างรวดเร็วขณะเพ่งมองหล่อน
ด้วยสายตาและหัวใจที่คุ้นเคยกันมานาน
เงียบ - เงียบจนได้ยินเสียงกรีดและแผดร้องของหล่อนผ่านเครื่องปรุงแต่งเสียงหลายจำนวน
ออกสู่ลำโพงฝังหลอดแก้ว ให้เสียงที่นุ่มนวลทรงพลัง
เป็นอีกวันหนึ่งที่ผมนั่งอยู่ลำพังในห้องกับความเงียบเช่นนั้นได้เป็นเวลานานนาน
แอบเห็นราคาค่าตัวของเพื่อนร่วมรุ่นหล่อน (used guitar) ที่ Guitar Center, Hollywood St. ใน LA ก็อดประหลาดใจไม่ได้
....ขายซะดีไหมเนี่ย?...
โหหหห
สีสัน สะท้านทรวงมากเลยครับ
จริง
กลับมามองอีกครั้งก็รู้สึกถึงวัยและวันเวลาที่ผ่านไป
ตอนนั้นหลงไหลในสี multi-color swirl มากเลย
ขนาดเข้าไปเรียน Design Fundamental ยังเอาไปใช้ในงานทดลองตอนเรียนด้วย
ตอนนี้กลับมามองก็เหมือนดูสาวแต่งตัวเปรี้ยวแบบย้อนยุค ไม่เข้ากับยุค millennium เลย แต่พี่ก็ชอบนะ เหมือนดูงาน phychedelic art ยังไงยังงั้นเลย
ความพิเศษของ uv77mc นอกจากจะมี 7 สายแล้ว
แต่ละตัวยังมีสีไม่เหมือนกันเลย และทำออกมาจำกัด
ปัจจุบันกลายเป็นของสะสมไปแล้ว
คนเรียน art หลายๆคนดูจะมีพรสวรรค์หรือความชอบทางด้าน music คู่ไปด้วยแฮะ
สมัยม.ต้นเคยเรียนดนตรีไทย
ไม่ใช่เครื่องประกอบจังหวะนะคะ อิอิ
เครื่องสายน่ะ พ่อแม่เคยเคยซื้อให้เหมือนกัน
เสียดายเขาสิ้นชีวิตไปแล้วเพราะตกแตก..เสียดายมาก
ปัจจุบันยังไม่ได้หาใครมาแทนเลย
ไปเมียงๆมองๆเหมือนกันแต่เลือกไม่ถูกแล้ว
เพราะไม่ได้เล่นนานมาก
เอ้อเหอ... สีเหมือนไอติมวอลล์เลยครับ
พี่เรียนอังกะลุง และซอ (ด้วงและอู้)
ชอบหมด แม้จะเล่นไม่เก่งสักอย่าง.....เกือบซื้อซอไว้ที่บ้านแล้ว ถ้าตอนนั้นหาเงินได้นี่คงซื้อไว้แล้ว
เครื่องดนตรีไทยมีเสน่ห์มาก เสียงก็เท่ห์จริงๆ
โตขึ้นก็หันมาเล่น Guitar แล้วก็อยากได้ Saxophone มากด้วย
แต่แพงจริงๆ . . . เกือบซื้อ Sax ไม้ไผ่จากฝีมือคนไทยด้วยเช่นกัน
เพราะแพงก็มาเล่นขลุ่ยไทย ขลุ่ยจีน แบบถูกๆเอา
Piano ก็อยากได้
มันแพงมากก็มาเล่น Synthetizer แทนเอา
มันเป็นชีวิตบนกระแสรุนแรงแห่งราคะ
เป็นความทุกข์และสุขชั่วแล่น ที่บ้าระห่ำ
โชคดีพี่ไม่ติดเหล้า ไม่สูบบุหรี่ ไม่ติดเที่ยว และไม่มีสาวให้ไปติด ไม่งั้นคงหมดตัวล้มละลายไปแล้ว ฮ่าๆ
ฮ่าๆๆๆๆ
พี่เล่นหลายอย่างดีจัง
เครื่องสายที่แจงว่าก็คือซออู้และซอด้วงเหมือนกัน
ซออู้เล่นก่อน แล้วมาหัดเล่นซอด้วงทีหลัง
ยังจำนิ้วได้ว่าโน๊ตไหนนิ้วไหน แต่ตอนนี้ถ้าให้เล่นมันจะสับสนกันแล้วระหว่างนิ้วของซออู้และนิ้วของซอด้วง ซึ่งมันไม่เหมือนกัน =P
ตอนนั้นอยากเรียนขิมและจะเข้(ชอบเสียงเพลงเดี่ยวจะเข้เป็นพิเศษมากๆ)แต่ไม่มีตังค์ซื้อเลยมาเรียนซอแทน
ตอนนี้อยากเรียนเครื่องดนตรีจีน กู่เจิง แต่ไม่มีตังค์ซื้อ..และก็ไม่มีตังค์เรียนด้วย แล้วก็ไม่ได้เรียนอะไรแทนด้วย ฮ่าๆๆๆ
เล่นหลายอย่างแต่ไม่ได้เรื่องสักอย่าง . . . เอาสุขเข้าว่า
กู่เจิงเสียงเพราะจริงๆ ฟังแล้วหลง
แต่ตอนนี้พี่ Acoustic Guitar only
อยากได้ coolacoustic มาลองจริงๆ
Post a Comment