ตั้งใจจะเขียนบันทึกลง blog ไว้แต่ก็ข้ามไปเสียทุกครั้ง
วันนี้ สบโอกาส ได้จังหวะบันทึกความทรงจำดีดีเก็บไว้อีกครั้งหนึ่ง
ความทรงจำและความประทับใจจากงานแสดงคุณภาพระดับโลกจากฝีมือคนไทย
สยามนิรมิตร เป็น Performance Art ที่ใช้ศิลปะและประเพณีไทย (Thailand's arts and cultural heritage) เป็น theme ในการแสดง ด้วยระบบแสง สี เสียง ที่ทุ่มทุนไปถึง 40 ล้านเหรียญสหรัฐ (US$ 40 million)
ใช้นักแสดง 150 คนและชุดอีกกว่า 500 ชุด และความปราณีตในทุกๆศาสตร์ที่เกี่ยวข้องกับการแสดง ไม่ว่าจะเป็น การเขียนบท กำกับการแสดง แสง สี เสียง ฉาก และเทคนิคพิเศษ
การแสดงจะแบ่งเป็น 3 องค์
องค์ 1 ย้อนรอยประวัติศาสตร์
ฉากที่ 1 ศรัทธา…ล้านนานคร
ฉากที่ 2 ทะเลใต้…การค้าขายพ้นทะเล
ฉากที่ 3 อีสาน…ตำนานปราสาทหิน
ฉากที่ 4 กรุงศรี…ราชธานีที่รุ่งโรจน์
องค์ที่ 2 ท่องไปในไตรภพ สู่ดินแดนแห่งจินตนาการ นรก หิมพานต์ สวรรค์
ฉากที่ 1 นรกภูมิ
ฉากที่ 2 หิมพานต์ ตำนานเร้นลับ
ฉากที่ 3 สวรรค์…อัศจรรย์
องค์ที่ 3 รื่นเริงสนุกสนาน สืบสานประเพณีไทย
หลังจบการแสดง ผมเดินออกจากโรงละครด้วยหัวใจพองโต เต็มอิ่มไปกับอรรถรสของศิลปะการแสดงใน style ไทยสากลที่หาชมไม่ได้ง่ายนัก บัตรแม้จะมีราคาที่สูงกว่าการเข้าชมการแสดงประเภทอื่น แต่สำหรับผมแล้ว สยามนิรมิตร คุ้มค่า ทุกบาท ทุกสตางค์
ผมไม่รู้ว่า สยามนิรมิตร นั้นประสบความสำเร็จหรือไม่ ทีมผู้จัดทำเป็นใคร คุ้มทุนหรือไม่ และมีแผนการอะไรต่อไปในอนาคต
สิ่งที่ผมเห็นในวันนั้นคือ กลุ่มคนที่รัก ตั้งใจ และทุ่มเทให้ สยามนิรมิตร ดำเนินไปอย่างสวยงาม และราบรื่น ทั้งผู้ที่ทำงานเบื้องหน้าและเบื้องหลังทุกๆคน
ชีวิตของพวกเขาทุ่มไปที่งาน อดทน ลำบาก ตั้งใจฝึกซ้อม เพื่อความฝันของตนเอง
บางครั้งการได้ทำ แม้ไม่สำเร็จ มีค่ากว่าความสำเร็จ
ผมเห็นความสุขของการตั้งใจทำงาน
ความยากลำบาก อาจไม่มีความหมายอะไรเลย
ความสุขที่ได้ทำงานตามความฝันต่างหากเล่า
คือ รางวัลที่แท้จริง . . .
Post a Comment