4P (สี่ปอ - โป่ง ป๊อป ปอง เปิ๊ด)

Oct 26 at Overtone RCA
เป็นคืนที่หนาแน่นไปด้วยคนไทยใจ rock
ที่มารวมตัวกันเพื่อเสพดนตรีจากนักดนตรีชั้นยอดรู้จักกันในนามของ 'The Sun'
แต่ครั้งนี้เปลี่ยนมือเบส และใช้ชื่อวงใหม่ว่า 4P (สี่ ปอ)
ซึ่งหมายถึง โป่ง ป๊อป ปอง เปิ๊ด

กับบทเพลงในตำนาน ที่ชาว rock ไทยรู้จักและร้องกันได้ดี
จาก Stone Metal Fire , The Sun, The Olarn Project
บทเพลงจากอัลบั้มอมตะในใจของใครและใครหลายคน
และเป็นอิทธิพลในการสร้างสรรดนตรีต่อคนอีกหลายคนจนถึงปัจจุบัน
ถูกนำมาบรรเลงกันต่อเนื่อง กระชากอารมณ์คนดูได้อย่างจัดจ้าน

ลีลาสบัดหัว ผมสยาย เสน่ห์ของเสียงร้องที่เป็นเอกลักษณ์
ท่าขมวดและยักคิ้วทำตาทะเล้นและลีลาของบทสนทนาอันระริกซิกซี๊
จากนักร้องนำสานบรรยากาศได้อย่างสรวลเส

'เมากันหรือยังครับ....?'
'เมาหรือยังงงงง.......?'

'ผมจะได้รีบตามไป....ว่ะ ฮะ ฮ่า'

มันคือของเหลวสีทองไร้ชีวิต แต่นักการเมืองหรือคนกวาดถนนต่างก็ยอมรับว่ามันคือน้ำแห่งชีวิต
มันสร้างพลัง และเติมไฟรื่นเริงให้กับชีวิต และมันอ้าแขนที่มองไม่เห็น โอบกอดและพาเราไปสู่เชิงตะกอน

มือเบสในมุมมืด 'เปิ๊ด' ควบคุมจังหวะ ไว้ได้อย่างสวยงาม
มือกลองร้อยวง 'ปอง' ที่คงไม่ต้องการคำอธิบายอะไรอีกในเรื่องของฝีมือและประสบการณ์
ถือเป็นกระดูกสันหลังชั้นดีชิ้นโตให้กับวง

ผมกวาดสายตารอบเวทีอย่างเพลิดเพลิน แล้วหยุดสายตาลงที่ ไม้กัดสี แดงเลื่อมทอง
ปะหน้าด้วยพลาสติกลายมุขระยิบระยับ มันสะดุดตา แปลกตา น่าสนใจ
โดดเด่น โดยไม่ต้องเรียกร้อง
พลันเคลื่อนสายตาไปตามท่อนไม้โรสวู๊ด(rosewood) จับจ้อง ไล่ตาม ไปกับนิ้วทั้งสี่
อันกรีดกราย สลายความเงียบสงัด
เขาคือมือกีต้าร์ที่ทุกคนรู้จักกันดี ด้วยสำเนียงและชั้นเชิงที่ไม่เป็นรองใคร 'ป๊อป The Sun'

ท่วงทำนองดนตรีและเนื้อร้องที่กลั่นกรองมาจากชีวิต มันเปิดเผย จริงใจ และแต้มไว้ด้วยลีลาเย้ายวน
ดนตรีไทยสากลแห่งยุคปลาย 80s' - 90s'
ดนตรีไทยสากลที่คุณภาพไม่ด้อยไปกว่าเพลงสากล
นาทีต่อนาที เพลงต่อเพลง พริ้วไหว และร้อนเร่า
ส่งพลังสะกดคนฟังไว้อย่างไม่ยากเย็น

เหงื่อชุ่มในรูขุมขน สำลักออกตามผิวหนัง ของนักดนตรีทั้ง 4
มันถูกขับออกมาจากพลังงานภายใน
พลังงาน Rock...
พลังงานที่ส่งให้ทุกคนที่นั่น ค้นหาความสุขกันตามอัธยาศัย

ก่อนพักครึ่ง . . . ถ้อยคำเกริ่นนำชวนฟังถูกเอ่ยขึ้น . . .
'หลังจากเล่นเพลงต่อไปนี้จบ คงต้องพักครึ่ง
เพราะเพลงต่อไปที่จะเล่นนี้ เมื่อร้องแล้ว จะร้องเพลงอื่นต่อไปไม่ได้อีก เพลงนั้นมีชื่อว่า Rocker'

'Rocker' เพลงเร็วสุดมันส์ ด้วยเสียงกรีดร้องสูง ทรงพลัง
และเสียงต่ำที่คมชัดเจือเสียงแตกไว้อย่างไพเราะ ตรึงคนดูไว้อย่างชงัด

หลักพักครึ่งเวลา พวกเขากลับมาบรรเลงกันอีกครั้งด้วยเพลงช้าหวาน
อย่างเพลง 'ยอม' 'หลงกล' 'ดีที่สุดแล้ว' สลับกับเพลงเร็วอย่าง 'สู้' 'หวาดระแวง'
และ 'Vampire'
'ถูกเธอกัด เธอดูด เธอกัด เธอดูด...ดัง...จ๊วบ จ๊วบ'
'ผมขอเสียงของผู้หญิงนะครับ . . . จ๊วบ จ๊วบ . . . '
ลีลาและจังหวะหยอกเย้า ฉีกรอยยิ้มได้อย่างถ้วนทั่วของนักร้องนำยอดเยี่ยมตลอดกาลนาน
สร้างบรรยากาศให้สนุกสนานมากยิ่งขึ้น

หรือแม้กระทั่งเพลงสากลระดับตำนานของ Ozzy และ Jimi Hendrix
พวกเขาทั้ง 'สี่ปอ' ก็นำมาบรรเลงได้อย่างลื่นไหล ชวนติดตาม

ลมกลางคืนในฤดูหนาวที่ไม่หนาว พัดผ่าน อาบไล้ผิวหนังทั่วใบหน้าเคล้าแสงนวลจากดวงไฟ
หลังจบการแสดง เมื่อได้ลายเซ็นจากมือกีต้าร์คนโปรด ผมเดินจาก ความขวักไขว่นั้นมาอย่างเรื่อยเฉื่อย
เปี่ยมสุขไปด้วยเสียงดนตรีไทยสากลเลิศรส ที่คงจะหาฟังยากขึ้นทุกวัน
มันคือเสน่ห์และพลังขับเคลื่อนของวัยหนุ่มสาวในยุคที่ผมเติบโตขึ้น

ผมบันทึกความทรงจำนั้นไว้ในความเร้าใจและฮึกเหิม
ความรู้สึกเหมือนเวลาเดินผ่านไปอย่างรวดเร็วด้วยความเพลิดเพลิน

เปล่า! เวลายังคงเดินไปตามทางของมันอย่างคงที่ และราบรื่น

มันใกล้รุ่งอรุณที่รอตะวันฉายชัดขึ้น
มันคือรุ่งสางที่หลายคนกำลังจะตื่นขณะผมกำลังวางศรีษะลงที่หมอนใบเดิม
ในความเฉื่อยช้า อ่อนเพลีย ก่อนเปลือกตาจะปิดในคืนนั้น
มันแฝงไว้ด้วยความอึกทึก ครึกโครมของเสียงที่หนักหน่วงจากดนตรีแห่งยุค 90s'

Heavy Metal . . .