บองมาเช่

จับพลัดจับผลูมาเดินย่านขายของหรูปลอดภาษี
ผมไม่เคยมาที่นี่เนื่องด้วยระยะทางที่ไกลจากบ้าน และผมไม่ใช่นัก shop ตัวยง

ชื่อเรียกสุดเก๋ ฟังแปลกหู ไม่รู้ความหมาย สร้างความสนใจอย่างประหลาด
กอรปกับเพื่อนสถาปนิกกำลังมองหาพื้นที่สำหรับเช่าทำ office และชักชวนกันมาเช่าเพื่อทำมาหากิน
ผมจึงตัดสินใจมาที่นี่ ด้วยหลายต่อหลายเหตุผลที่ชวนให้มา
ผมมาถึงที่นี่ช่วงกลางวันหลังจากเสร็จภาระกิจที่กรมขนส่งในช่วงเช้า

สัมผัสแรกกับบองมาเช่. . .

ขอโทษ ! ร้อนจนหลอน
มันอาจเป็นข้อจำกัดส่วนตัวของผมเองที่ทนร้อนไม่ไหวจนความสนใจใคร่รู้ลดลงฉับพลัน
แสงแดดสะท้อนน้ำ ระยิบระยับ หลังคาสูง และลม
ที่พัดพาเอาความเย็นเหนือผิวน้ำเข้าสู่อาคาร ไม่สามารถดับความร้อนใดๆลงได้

สาบาน! ผมไม่ได้เรื่องมาก และวางแผนการสำรวจพื้นที่คร่าวๆมาบ้างแล้วทั้งในและนอกพื้นที่บองมาเช่
แต่อุณหภูมิขณะนั้นทำให้ผมต้องซุกมันไว้ในซอกหลืบหนึ่งของสมองแล้วเดินเข้าสู่พื้นที่อาหาร (food court) แทน

ผมพาลหงุดหงิดอย่างน่าทุเรศ
แล้วดับมันด้วยการ "กิน" หนึ่งในกิจกรรมยอดนิยมของคนไทย
ไม่ว่าจะนัดเจอเพื่อน นัดทำธุรกิจ ออกเดท หรือพบสหายโดยบังเอิญ
คนไทยจำนวนมากเลือกการกินเป็นกิจกรรมหลัก

ถึงเวลานี้ผมไม่รู้แล้วว่า บองมาเช่ ขายอะไรที่เขาว่ากันว่าดีและถูก
ผมรู้เพียงแค่ว่า ก๋วยจั๊บ น้ำข้นที่นั่น หอมอร่อยถูกปากและนุ่มลิ้น
พอคลายความเครียดจากความร้อนลงไปได้บ้าง

ความร้อนหยุดทุกอย่างในใจผมได้ชะงัก
ผมรู้สึกว่าประเทศไทยเรา ร้อนขึ้นทุกปี
แล้วผมก็ยอมเสียวันนี้ไปเพราะพ่ายแพ้ต่ออุณหภูมิของประเทศไทยที่ผมเริ่มจะไม่คุ้นเคยเอาเสียแล้ว

บองมาเช่ เป็นยังไง? . . . ผมไม่รู้
ผมรู้แค่ว่ามันร้อนบัดซบ และผมคงไปที่นั่นผิดเวลา
และรู้อีกนิดว่า กลิ่นเครื่องเทศอ่อนในน้ำข้น หมูต้มเนื้อนุ่ม และไข่ต้มสุกพอดีคำ ก็ทำให้การมาเยือนบองมาเช่ในวันนี้ไม่แย่ไปเสียทั้งหมด